Poszukiwania zaginionych tuż po wojnie mężczyzn na Podlasiu, ustalanie losów zaginionego prawosławnego duchownego, szereg zagadkowych zabójstw to jedynie część historii, które odnajdziesz w książce Sylwii Skuzy „Tylko nie Podlasie”. Jesteś gotowy wyruszyć na spotkanie Gromosława Sidorowicza? Jeśli tak, to startujemy.
TYLKO NIE MAZURY
„Tylko nie Podlasie” jest kontynuacją powieści zatytułowanej „Tylko nie Mazury”.
Poznaj zatem Gromosława Sidorowicza. To młody policjant, który rozwijał swoją karierę zawodową w Warszawie. Niestety została ona brutalnie przerwana przez polityka w momencie, kiedy Grom zdecydował się na interwencję przeciwko jego córce. Wtedy to młody policjant został zmuszony do opuszczenia stolicy i przeniesiony został do niewielkiego komisariatu gdzieś na Mazurach. Tam również spotkał swojego dobrego kolegę z czasów szkoły policyjnej.
Pierwsza sprawa, po objęciu nowego stanowiska, związana jest z morderstwem rolnika, którego znaleziono na okolicznych bagnach. Mężczyzna miał wbitą w szyję charakterystyczną zapinkę. Kto jest zamieszany w morderstwo? Amerykańscy żołnierze stacjonujący w pobliżu? Miejscowa zielarka? A może ktoś zupełnie inny? Zachęcam Cię do poszukania odpowiedzi w powieści „Tylko nie Mazury”.
TYLKO NIE PODLASIE
Skoro już, chociaż trochę znasz Gromosława Sidorowicza, zobaczmy, co się wydarzyło w drugiej części powieści.
Umiera ukochany dziadek policjanta. Cała rodzina została wezwana do kancelarii prawnej na odczytanie testamentu. Wtedy to Grom dowiaduje się, że dziadek nałożył na nim obowiązek odnalezienia śladów po mężczyznach, którzy zaginęli w 1946 roku na Podlasiu. Zaskoczony mężczyzna nie bardzo wie, co jego rodzina ma wspólnego z Podlasiem, jednak postanawia wypełnić ostatnią wolę dziadka.
Grom opuszcza Mazury zostawiając swoją ukochaną. Już na Podlasiu postanawia pomóc w poszukiwaniu prawosławnego duchownego, który, zabierając znaczną gotówkę, zniknął nagle z parafii. Angażując się w pomoc, nieświadomie pląta się w działania służb specjalnych, nie tylko polskich, lecz także watykańskich. Jednocześnie jego matka, borykająca się z kryzysem wieku średniego, z dnia na dzień przyjeżdża na Podlasie.
Dodatkowo nadmienię jeszcze, że mamy rok 2020, dokładnie wiosnę, kiedy to w nasze życie wkroczyła pandemia. Ukochana Groma jest lekarką, która niosąc pomoc potrzebującym, nie opuszcza szpitala. A mama bohatera, wraz z córką przyjaciela, zostaje zamknięta w pensjonacie objętym kwarantanną.
Jak potoczą się losy bohaterów? Czy Grom rozwiąże zagadkę tajemniczego zniknięcia mężczyzn tuż po zakończeniu II wojny światowej? A czy matka mężczyzny odnajdzie upragniony spokój? Zapraszam Cię do lektury książek.
NA ZAKOŃCZENIE SŁÓW KILKA
Książki Sylwii Skuzy, zarówno „Tylko nie Mazury” lecz także „Tylko nie Podlasie” są rewelacyjne. Przeczytałam je, wręcz pochłonęłam, jednym tchem. Pochłonięta lekturą, nie zważałam nawet na to, że kubek z herbatą już od dłuższego czasu jest pusty oraz zupełnie nie słyszałam pikającego telefonu. Niespodziewane zwroty akcji, tajemnice, miejscowe wierzenia, poplątane ludzkie losy to jedynie część tego, co znajdziesz w powieściach.
Dla mnie te powieści to zdecydowanie coś więcej niż kryminał. Owszem, mamy tu policjanta na tropie, poszukującego zabójców, lecz nie tylko. Poznajemy również prywatne życie bohaterów. A powiem Ci, że na swojej drodze spotyka on naprawdę ciekawe osoby. Mamy tu zaprzyjaźnioną zielarkę z lokalnymi wierzeniami. Jest również niezwykła dziewczynka, córka przyjaciela policjanta jeszcze z czasów szkolnych. Otóż ta moda osóbka jest z jednej strony bardzo dojrzała jak na swój wiek, a z drugiej, odczuwa i widzi zbyt wiele spraw nieprzeznaczonych dla tak młodej osoby.
Jednym słowem, polecam gorąco.
Na koniec nadmienię jeszcze, że książka „Tylko nie Podlasie” trafiła w me ręce dzięki Stowarzyszeniu Sztukater, podobnie jak szereg innych powieści takich jak „Cena nieśmiertelności”. Dziękuję ;-).
