„Skradziona dama” Laury Morelli to opowieść o jednym z najsłynniejszych obrazów, jaki kiedykolwiek powstał. Nie ma chyba na świecie osoby, która by nie słyszała o tajemniczej Mona Lisie Leonarda daVinci. Kim jest modelka malarza z zagadkowym uśmiechem? Jak potoczą się losy obrazu podczas wojennej zawieruchy? Autorka powieści, historyczka sztuki zaprasza nas dzisiaj w fascynującą podróż do świata samego mistrza Leonarda. Gotowi, by wyruszyć wraz z nią? Jeśli tak, to zaczynamy!
BELLINA I LISA
Naszą podróż rozpocznijmy od XV wieku. Poznaj Bellinę, młodą dziewczynę, córkę służącej pewnej bogatej rodziny. Po śmierci mamy dziewczyna została przygarnięta przez tę samą rodzinę, u której pracowała jej rodzicielka. Po narodzinach córki Lisy, w czasie chrztu, jej rodzice poprosili Bellinę, by została osobistą piastunką noworodka. Dziewczyna z radością podjęła się zadania, sumiennie wywiązując się ze swoich obowiązków.
Lisa dorosła, z dziewczynki przekształcając się w dorosłą kobietę. Jej ojciec zdecydował się wydać ją za mąż za Francesca del Giaconda, właściciela fabryki tekstylnej, zajmującego się handlem jedwabiem. Lisa opuściła rodzinny dom zabierając ze sobą wierną Bellinę.
Młoda kobieta została mamą kilkorga dzieci. Niestety nie wszystkie przeżyły pierwsze lata…
Pewnego dnia Francesco zaprosił do domu mistrza Leonarda, by namalował obraz ukochanej żony, mając nadzieję na wyrwanie jej z rozpaczy po stracie ukochanego dziecka.
LEONARDO
Do miasta, w którym mieszka Lisa, przybywa Leonardo daVinci. Mężczyznę jednak bardziej niż malowanie fresków w kościołach oraz obrazów interesuje konstruowanie rozmaitych maszyn, które, w jego opinii, mogą posłużyć w wojsku. Kilkakrotnie prezentuje swoje dzieła, jednak raz za razem ponosi porażkę. Początkowo niezbyt chętnie przyjmuje zlecenie Francesca del Giaconda na namalowanie portretu żony.
Przybywa do rezydencji. Jakież jest jego zdziwienie, gdy widzi Lisę ubraną w żałobną sukienkę… Zaczynają rozmawiać… I tak w czasie wielu spotkań powstaje jeden z najsłynniejszych obrazów w dziejach – Mona Lisa.
SKRADZIONA DAMA
Obraz Mony Lisy nigdy nie dekorował ścian rezydencji państwa Giaconda. Gdy wielki mistrz Leonardo opuścił Włochy i przeniósł się do Francji zabrał obraz ze sobą. I tak, po wielu latach Mona Lisa zamieszkała w słynnym paryskim Luwrze.
Dzieło Leonarda daVinci fascynuje do dzisiaj, nie tylko historyków sztuki. Czy wiesz, że obraz został wykradziony z muzeum na początku XX wieku przez włoskiego robotnika? Na szczęście powrócił na swoje miejsce…
WOJENNE LOSY MONA LISY
Przenieśmy się teraz do XX wieku do Paryża. Jest rok 1939, wybucha II wojna światowa. Jedna z pracownic Luwru – Anne zajmująca się konserwacją obrazów, dostaje rozkazy. Wraz z grupą pracowników mają zabezpieczyć najważniejsze dzieła z kolekcji muzeum i wywieźć je z Paryża. Dziewczyna opuszcza miejsce zamieszkania zostawiając w Paryżu mamę, która pracuje w słynnym Moulin Rouge. Niestety nie zdołała skontaktować się z bratem, który, wraz ze swoją dziewczyną, gdzieś przepadł.
Anne trafia początkowo do jednego z zamków nad Loarą, starannie przechowując skatalogowane obrazy. Zaprzyjaźnia się z jednym z kierowców ciężarówki wiozącym dobytek muzeum. Mężczyzna jest Włochem. Niestety tuż po przystąpieniu jego kraju do wojny jest zmuszony zostawić drużynę z Luwru.
Jak potoczą się losy Mona Lisy? Czy grupa pracowników Luwru ocali dzieła? Czym jeszcze się zajmą? Czy Anne odnajdzie swojego brata i mamę? Zapraszam Cię serdecznie do przeczytania powieści „Skradziona dama”.
NA ZAKOŃCZENIE SŁÓW KILKA
Przyznam Ci się, że powieść „Skradziona dama” mnie oczarowała. Zaskakujące zwroty akcji, pełne napięcia sceny spowodowały, że książkę tą wręcz pochłonęłam. Historia jest ukazywana stopniowo oczami Anne, Belliny oraz Leonarda. I tak na przemian przenosimy się z czasów II wojny światowej do XV wieku…
Wielce zachęcona twórczością autorki, sięgnęłam również po inną powieść Laury Morelli „Nocny portret” ukazujący losy innego słynnego obrazu mistrza Leonarda daVinci.
Jeśli zatem zaczytujesz się w powieściach historycznych gorąco polecam obydwie powieści, zarówno „Skradzioną damę”, jak i „Nocny portret”. Do przeczytania!
Na koniec jeszcze pragnę nadmienić, że książka, podobnie jak wiele już innych, takich jak „My mieliśmy szczęście” trafiła w me czytelnicze ręce dzięki Stowarzyszeniu Sztukater. Dziękuję!
